Kore Savaşı – Şiir
Yıl 1949, ediliyor Güney Kore canından, Güney Kore dedi ki, çare sizde, Düğüne gider gibiydik yolda güle güle, Ne bir kaley rastladık ne bir sura, Köyleri şehirleri büsbütün yakmışlar, Höykürdü Türk Askeri görünce bu yarayı, Düşman tuzakları hep geri tepiyor, On günde 38.arz dairesinden girdik içeri, Mançuryaya yol aldık düşmanı sere sere, Sonunda Mançurya dağlarına vardık, Şimdi hep oraları görme arzusuyla yaşıyorum, Nizamettin ÜNLÜ
Yok dünya da kimse, canileri durduracak,
Altı bin Türk çıktık,İskenderun Limanından,
Yoksa düşman temelli kuduracak.
Türk Askeriydik,İnanıyorduk biz de,
Yirmi dokuz gün yol aldık mavi denizde,
Biz gitmesek yok ki barışı kuracak.
Hem de bir çoğumuzun öleceğini bile bile,
Uzun tolcuğun ardından vardık Seule,
Artık Türk askeri barış için vuracak.
Viraneye çevirmişti düşman vura vura,
Türk Askeri vurur du ancak bu gavura,
Bu katliam ancak biz vurdukça duracak.
Kadınlara, çocuklara kurşun sıkmışlar,
Hunharca saldırıp,kanları akıtmışlar,
Türk Askeri çocuklara kalkan elleri kıracak.
Süngü takıp,inleten tekbirlerle attı narayı,
Kuzey Kore kaçmakta buldu çareyi,
Kaçsada kurtulamaz, adalet yerine varacak.
Teslim olanlar AYGU diye diz çöküyor,
Ellerimizi bırak, ayaklarımızı öpüyor,
Nerdeyse tazı gibi permaya duracak.
Düşman sürekli kaçıyordu bizden geri,
Bizde ölenler ölüyor, kalanlar hep ileri,
Bu ilerleyiş Mançurya dağlarına varacak.
Yüzlerce şehit, yaralı vere vere,
Nato askeri kaçıp düşürttü bizi çembere,
Bilmezler ki kahramanlar çemberi de yaracak.
Beşbin askerle Beşyüzbin Çin ordusunu yardık,
Böylece kanayan bir yarayı daha sardık,
Kahramanlar barış için vurdu, hep vuracak.
Geceleri Rüyamda Mançuryada koşuyorum,
Gazilik madalyamı Onurla şerefle taşıyorum,
Biliyorum ölünce ruhum oralara varacak.
Kore gazisi Mehmet Baş’ın Anılarından
Henüz yorum yapılmamış.