Kore Savaşı – Şiir

Yıl 1949, ediliyor Güney Kore canından,
Yok dünya da kimse, canileri durduracak,
Altı bin Türk çıktık,İskenderun Limanından,
Yoksa düşman temelli kuduracak.

Güney Kore dedi ki, çare sizde,
Türk Askeriydik,İnanıyorduk biz de,
Yirmi dokuz gün yol aldık mavi denizde,
Biz gitmesek yok ki barışı kuracak.

Düğüne gider gibiydik yolda güle güle,
Hem de bir çoğumuzun öleceğini bile bile,
Uzun tolcuğun ardından vardık Seule,
Artık Türk askeri barış için vuracak.

Ne bir kaley rastladık ne bir sura,
Viraneye çevirmişti düşman vura vura,
Türk Askeri vurur du ancak bu gavura,
Bu katliam ancak biz vurdukça duracak.

Köyleri şehirleri büsbütün yakmışlar,
Kadınlara, çocuklara kurşun sıkmışlar,
Hunharca saldırıp,kanları akıtmışlar,
Türk Askeri çocuklara kalkan elleri kıracak.

Höykürdü Türk Askeri görünce bu yarayı,
Süngü takıp,inleten tekbirlerle attı narayı,
Kuzey Kore kaçmakta buldu çareyi,
Kaçsada kurtulamaz, adalet yerine varacak.

Düşman tuzakları hep geri tepiyor,
Teslim olanlar AYGU diye diz çöküyor,
Ellerimizi bırak, ayaklarımızı öpüyor,
Nerdeyse tazı gibi permaya duracak.

On günde 38.arz dairesinden girdik içeri,
Düşman sürekli kaçıyordu bizden geri,
Bizde ölenler ölüyor, kalanlar hep ileri,
Bu ilerleyiş Mançurya dağlarına varacak.

Mançuryaya yol aldık düşmanı sere sere,
Yüzlerce şehit, yaralı vere vere,
Nato askeri kaçıp düşürttü bizi çembere,
Bilmezler ki kahramanlar çemberi de yaracak.

Sonunda Mançurya dağlarına vardık,
Beşbin askerle Beşyüzbin Çin ordusunu yardık,
Böylece kanayan bir yarayı daha sardık,
Kahramanlar barış için vurdu, hep vuracak.

Şimdi hep oraları görme arzusuyla yaşıyorum,
Geceleri Rüyamda Mançuryada koşuyorum,
Gazilik madalyamı Onurla şerefle taşıyorum,
Biliyorum ölünce ruhum oralara varacak.

Nizamettin ÜNLÜ
Kore gazisi Mehmet Baş’ın Anılarından